Facism returns to Greece

This time not with guns but with the economic possession and poverty of the Greeks by the euro.













Το δικαίωμα να κάνουμε εκλογές μας το απαγόρευσαν.
Το δικαίωμα να κάνουμε δημοψήφισμα μας το απαγόρευσαν.
Το δικαίωμα να αποφασίζουμε από ποιούς θα δανειζόμαστε μας το απαγόρευσαν.
Το δικαίωμα να αποφασίζουμε τι και απο ποιους θα αγοράζουμε τα όπλα μας μας το απαγόρευσαν.
Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, εθνική και προσωπική μας το απαγόρευσαν.
Το δικαίωμα να διαδηλώνουμε μας το απαγόρευσαν.
Τώρα φιμώνονται και τροκρατούνται οι ελευθερες φωνές.
Αδέλφια, υπάρχει ακόμα κανείς σε αυτή την χώρα που αυτό "το πράγμα" το ονομάζει Δημοκρατία;;;;

Περιμένοντας τους Bαρβάρους

— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;         Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα. — Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;   Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;         Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.         Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;         Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν. —Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,  και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη  στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;         Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.         Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί         τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε         για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί         τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα. — Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν  σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·  γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,  και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·  γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια  μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;         Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·         και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους. —Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα  να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;         Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·         κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες. — Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία  κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).  Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,  κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;         Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.         Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,         και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.                                __  Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.  Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ

Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε στο δάσος ένας λύκος. Ήταν ελεύθερος αλλά πολύ δύσκολα έβρισκε τροφή.
Μια μέρα λοιπόν πήγε στον κάμπο μήπως και βρει κανένα μικρό ζώο για να το φάει. Εκεί λοιπόν, συνάντησε ένα σκύλο που έτρεχε στην αυλή του σπιτιού του. Ο σκύλος του είπε ότι το αφεντικό του, του έδινε άφθονο φαγητό και αυτός φύλαγε το σπίτι.
Όταν ο λύκος τον ρώτησε αν μπορούσε να έχει και αυτός λίγο φαγητό, ο σκύλος του απάντησε ότι το αφεντικό του θα χαιρόταν να έχει δυο φύλακες. Ξαφνικά, ο λύκος πρόσεξε το λουρί στο λαιμό του σκύλου. Εκείνος του είπε ότι τις περισσότερες ώρες της ημέρας το αφεντικό του τον είχε δεμένο με μια αλυσίδα.
Τότε, ο λύκος προτίμησε να είναι ελεύθερος στο δάσος και νηστικός, παρά χορτάτος και δεμένος με αλυσίδα.